In dit nieuwe boek van Mensje van Keulen (1946) ontdekt Paula, galeriehoudster, op gang geholpen door haar echtgenoot, een 'onkreukbare' notaris, dat haar dochter een ernstig misdrijf heeft begaan. Een puberteitsverhaal in de eigen jeugd, waarin zij vanuit haar gedepriveerde omgeving zich in een rijk, decadent milieu begaf, een milieu van verveling, séances, maar ook van vriendschap en ten slotte isolement, doet zich gelden. Ooit heeft een medium daar, dokter Adami, de toekomst van de hoofdpersoon vanuit kaarten voorspeld en haar bezworen geen kinderen te krijgen. Dat is anders gelopen. De tegenstellingen tussen milieus, de verantwoordelijkheid voor de daden van kinderen (vgl. 'Het diner' van Koch), het onvermogen om tot eigen zelfverwezenlijking te komen en de wraak vanwege het verleden zijn motieven in deze novelle. Stilistisch precies (interessant zijn de praat-monologen in een lange zin; ook het suggereren van werelden achter kleine formuleringen), knap opgebouwd en steeds doeltreffend is deze novelle. Herinnering is er aan Poesjkin en Tsjaikovski ('Pique dame'). Mensje van Keulen ontving de Constantijn Huygens-prijs 2014 voor haar hele oeuvre.