'Iets wat er niet is, is altijd zeer aanwezig'
Cees Nooteboom

In dit boek plaatst Maureen Davis de persoonlijke en ontroerende zoektocht naar haar onbekende Indische biologische vader in een bredere, maatschappelijke context. Van de maakbare maatschappij, medische ethiek en wetgeving tot maatschappelijke aandacht. Van identiteit, intergenerationele familiesystemen en rouwen om onbekende ouders tot het emotionele krachtenveld waarin een kind dat zijn vader of moeder niet kent, een weg moet zien te vinden.

In heldere bewoordingen laat zij zien wat de indringende gevolgen van de moderne voortplantingstechnieken voor een kind kunnen zijn. En hoe het belang van het kind té vaak moet wijken voor dat van de ouders. Dit boek geeft uiting aan haar hartekreet: 'Ieder kind heeft er recht op een antwoord te kunnen krijgen op twee van de meest existentiële vragen van de mens: 'Wie ben ik en waar kom ik vandaan?'

Daarnaast beschrijft de auteur de psychosociale begeleiding en coaching waarmee kinderen en volwassenen die worstelen met deze problematiek, geholpen kunnen worden.

Een informatief handboek voor hulpverleners, een studieboek voor hulpverleners in opleiding, een (h)erkenningsboek voor wie zijn biologische ouder(s) niet kent en voor alle andere in dit onderwerp geïnteresseerden, zoals overheid, wetenschappers en medici.

'Het verlangen je wortels te kennen is niet alleen een psychologische behoefte maar meer nog een existentiële noodzaak die intergenerationeel doorwerkt.'
Else-Marie van den Eerenbeemt, familietherapeut, publicist en onderzoeker ouder-kindrelatie

'De auteur heeft een prachtig beeld geschetst van de ethische, psychologische en juridische praktijk van de moderne voortplanting. [...] De psychologische consequenties voor een kind en latere volwassene van het onbekend zijn met een of beide ouders vormen evenwel het belangrijkste thema van dit boek. Wat dit voor gevolgen heeft voor zijn identiteit. [...] Een boeiend en belangrijk boek, waarvan ook studenten en professionals werkzaam op dit terrein een nuttig gebruik kunnen maken.'
Uit het voorwoord van prof. dr. René Hoksbergen, emeritus hoogleraar adoptie