Lectio divina is een wijze van Bijbellezen, die vooral in kloosters wordt beoefend. Een Bijbelpassage wordt in stilte gelezen en de lezer laat die tekst op zich inwerken. Contemplatie, dat is bezinning, en transformatie, innerlijke verandering, kunnen onder andere het resultaat zijn. De auteurs willen de lezer laten kennismaken met deze methode. Na een aantal inleidingen door verschillende auteurs volgen voorbeelden van die methode: een Bijbelpassage is afgedrukt en daarop volgt een overweging. Zo kan de lezer zien hoe de lectio verloopt. Zelf zal hij met behulp van dit boek niet tot beleving van de lectio komen. Hiervoor is absolute stilte vereist; de lectio verloopt woordeloos tenzij de woorden in de beoefenaar zelf opkomen. De meditaties kunnen leerzaam zijn, maar de beleving zelf kun je niet leren. De meditatieve woorden belemmeren de innerlijke ervaring. Die zal de lezer al oefenend zelf moeten beleven. Af en toe schemert de dogmatiek, bijvoorbeeld de Drieëenheid, in de teksten door. Maar voor de eigen beleving zijn dogma's fataal. Innerlijke ervaring staat tegenover geloof. Als verzameling overwegingen en inleiding op de lectio divina is dit boek de moeite waard.