Amis (1949) is natuurlijk vooral bekend als romanschrijver, maar is daarnaast ook begenadigd en veelzijdig essayist. In deze bundel treffen we politiek commentaar (over Trump, Corbyn, terrorisme) naast stukken over literatuur, vooral (mannelijke) schrijvers van de generatie van zijn vader: Ballard, Larkin, Updike, Roth, DeLillo. Veel lucide aandacht voor wat hij zijn 'twin peaks' noemt: Nabokov en Bellow. Journalistieke reportages maakt hij ook, bijvoorbeeld een buitengewoon sympathiek interview met John Travolta en aandacht voor het Britse koningshuis. Maar ook geestige stukken over poker en porno (zonder echte diepgang, maar altijd leuk van een beroemd schrijver). Een sectie over sport (een als het monster van Frankenstein samengestelde tennisspeler) en drie secties 'More Personal' met onder andere ietwat kribbige reacties op lezersvragen; over het schrijven van 'Time's Arrow' en een satirische analyse van zijn positie als beroemde schrijvende zoon van een beroemde schrijver. Amis schrijft geestig, erudiet en met het zelfverzekerde lef dat hij zich kan permitteren.