Yann Moix (1968) heeft vanaf jonge leeftijd belangstelling voor boeken. Na zijn studie filosofie levert hij bijdragen aan het tijdschrift van filosoof Bernard-Henri Lévy. In 1996 ontvangt hij voor zijn eerste boek de Goncourt voor debutanten. Hij schrijft, maakt films, verzorgt tv-programma's. In 'Rompre' interviewt een journalist de hoofdpersoon over zijn net verbroken relatie met Emmanuelle en de gevolgen daarvan. Hij wordt gedreven door innerlijke impulsen om zichzelf en zijn partners het verdriet van een scheiding aan te doen. In de loop van het gesprek blijkt zijn liefdeloze jeugd hier mede oorzaak van te zijn. Hij schokt de lezer met opmerkingen zoals: vrouwen betekenen slechts een reeks vers vlees. Alle vrouwen zijn inwisselbaar. Toch is hij nu doodongelukkig van liefdesverdriet, hij probeert Emmanuelle terug te veroveren. Maar ze heeft een leuke yoga-leraar ontmoet. De schrijver analyseert de paradox van het lijden van de verlatene, die zeer egocentrisch is. Een herkenbare situatie voor sommige lezers. Er komen veel verwijzingen voor naar de Franse literatuur. De stijl is goed. Boeiende, soms wat larmoyante beschrijving van iemand met hartenpijn.