Laura is een kinderverpleegkundige die permanent hoge werkdruk ervaart tijdens onregelmatige diensten en over haar eigen grenzen gaat. Thuis is een puinhoop en haar relatie sneuvelt. Zij slaapt slecht, schrikt zwetend wakker en heeft vaak het gevoel dingen te vergeten. Daarbovenop begint ze te hallucineren. Na het lezen van dit boek is duidelijk hoe een beginnende burn-out eruitziet. Omdat Laura de ik-verteller is die nooit een adempauze krijgt is er permanente spanning in het verhaal aanwezig. Er is een sterke karakterdynamiek aanwezig die vooral naar voren komt bij Laura's interacties met collega’s, baby's en hun ouders. Enkele aangrijpende episodes kunnen echter wat moeilijker worden gevolgd door te opvallend poëtisch taalgebruik. Om dit hartverscheurende portret van leven en dood op een kinderafdeling te creëren gebruikt de auteur (1987) haar persoonlijke ervaring als verpleegkundige. Het thema van het lijden en machteloosheid is door haar in de debuutroman Peach* (2018) ook op een intrigerende manier behandeld.

* 2018-03-0636 (2018/07).