Deel twee van de memoires van cabaretier Freek de Jonge (1944). De eerste helft van het boek omvat zijn reeds in 1987 verschenen novelle 'Zaansch Veem', waarin hij indringend en dromerig de eerste acht jaren van zijn jeugd in Zaandam beschrijft. In het tweede deel staat zijn familie, in het bijzonder de praktijk van zijn vader als predikant, centraal. Geleidelijk verandert de bewondering voor zijn vader in een meer afstandelijke relatie, voornamelijk door Freeks kritischer wordende kijk op de kerk. Voor velen herkenbaar schetst hij het veranderende tijdsbeeld: de beatmis, de groeiende leegloop van kerken, de komst van supermarkten en televisie en zijn affectie met populaire muziek (Fats Domino). Hij besluit met een serie korte impressies van zijn beleving van de jaren vijftig en zestig, onder andere met zijn belangstelling voor cultuur en radio, voornamelijk op het gebied van amusement. Zo groeit langzamerhand zijn interesse in entertainment. De Jonge presenteert zich in dit boek wederom als een taalvirtuoos die met ontroering en verborgen humor zijn grote schare bewonderaars weet te boeien.