De twintigste roman van de bekende, vaak bekroonde schrijfster (1954) is een psychologische gothic novel waarin een jonge vrouw arriveert op een boerderij waar twee jaar eerder een andere jonge vrouw door een ongeval om het leven kwam. Niet op de hoogte van wat er gebeurde, ontwart de hoofdfiguur-vertelster bijna per ongeluk diverse geheimen en verzeilt ze zelf in gevaarlijke situaties. De roman is vakkundig en spannend opgebouwd, geschreven in een impliciete, onderkoelde, ironische stijl, en behandelt thema's en motieven die eerder in haar werk opdoken: familiegeheimen, bedrieglijke herinneringen, de smalle grens tussen waan en werkelijkheid, de spanning tussen altruïsme en egoïsme, de zoektocht naar de eigen identiteit, het verlangen ergens bij te horen en ontspoorde machtsverhoudingen binnen het gezin. Een sterke roman die een ruim lezerspubliek verdient.