Een jongeman vertelt enkele maanden nadat hij de school heeft moeten verlaten over deze verwarrende, miserabele episode uit zijn leven. De tragische climax van zijn verhaal wordt gevormd door de dood van een zwakbegaafde klasgenoot, die hem en zijn vrienden wordt aangerekend. De verteller kondigt deze noodlottige gebeurtenis voortdurend aan, maar vertelt ironisch genoeg heel weinig over de zwakbegaafde jongen. Hij beschrijft in vele uitweidingen wel zeer indringend het fossiele lerarencorps met zijn valse opgewektheid en hypocriet geloof in het 'montanellisysteem' (Montessori). Tevens meldt hij de weinig bemoedigende ontwikkelingen thuis: zijn vader heeft een grauwe buitenechtelijke verhouding en zijn moeder komt na een langdurig ziekbed te sterven. Dit boek schijnt niets dan narigheid te bevatten. De cynische stijl en auteurs superieure vermogen tot schelden en overdrijven verheffen deze roman echter regelmatig uit de treurnis. Vooral door deze verdienste is een bijzonder boeiende, aparte roman ontstaan die tot gespannen doorlezen uitnodigt.