Een (opengebleven) raam, een (vergeten) sleutel. Onnozele zaken waardoor schrijfster Karlijn zichzelf eventjes buitensluit. Het zal haar leven grondig overhoop gooien. Niet deze feiten zelf, wel de gevolgen. Haar vriend verongelukt onderweg met zijn sleutel, de ontmoeting met een tv-journaliste (die ze na haar eerste tv-interview dus even naar buiten leidt) krijgt een vervolg. Groot verdriet en een groeiend verlangen naar iets wat ze nooit eerder kende, zijn onbegrijpelijke tegenpolen. Rouw en verliefdheid, kan dat samengaan? Beide overkomen haar in een soort roes. Verwarring overheerst. En schuldgevoel. 'De vrouw ervóór' zal ze nooit meer zijn, 'de vrouw erná' wil ze niet zijn. Als kind kon ze uren dingen uitgummen, dat komt terug als een bizarre obsessie voor notities in haar boeken en in die van de nieuwe vriendin. Álles moet uitgegumd, misschien kan er dan iets nieuws groeien? De al tweemaal voor de Libris Literatuur Prijs genomineerde auteur (1981) kan soepel en licht, geloofwaardig en boeiend vertellen. Herkenbaar wordt nooit voorspelbaar. Alsof je het zelf aan het meemaken bent.