Elsa Feuillet, kunsthistorica en alleenstaande moeder, bewondert de romans van de gerenommeerde, voortijdig overleden Béatrice Blandy, die haar inspireert tot het schrijven van een roman. Elsa's goed ontvangen debuut wordt ook opgemerkt door de weduwnaar van Blandy, Thomas, die subtiele verwijzingen naar Blandy's werk in Elsa's roman herkent en waardeert. Thomas zoekt toenadering tot Elsa en spoedig beginnen zij een verhouding, waarin hij Elsa transformeert tot een nieuwe Béatrice en Elsa steeds dichter leven en werk van Blandy nadert. Haar ontdekking van een onuitgegeven manuscript van Blandy is daarin een absoluut hoogtepunt, dat tegelijkertijd haar duizelingwekkende neergang inluidt. Een verontrustende roman over onder meer identiteitsverlies van een vrouw, die iemand moet zijn die zij niet is en nooit kan worden. Deze voor de Prix Goncourt 2022 genomineerde psychologische roman van de Franse auteur (1971) is een prachtig spiegelpaleis, vol verwijzingen naar moderne schilderkunst, literatuur (waaronder de roman van 'Rebecca' van Du Maurier) en film, zoals 'Vertigo' van Hitchcock.