Het besluit van de burgemeester staat vast: de zes huizen die de Impasse des Colibris omvatten moeten worden afgebroken om plaats te maken voor een nieuwe school. De bewuste huizen zijn echter in bezit van personen die er sinds hun huwelijk wonen, al zo'n zestig jaar, en die elkaars lief en leed al die jaren hebben gedeeld. Kortom, deze tachtigers pikken het besluit van de burgemeester niet en ondernemen tal van acties om het besluit tegen te houden. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van bewoonster Marceline, die ons in korte hoofdstukken, waarin heden en verleden elkaar afwisselen, inzicht geeft in haar huwelijk met haar man Anatole, een ouderwetse pater familias die uiteindelijk toch met zijn tijd meegaat, en ons kennis laat maken met de andere bewoners. Het is een roman over ouderdom, over geluk en verdriet, over vervulde en onvervulde wensen. Ook al wordt het groepje hoogbejaarden soms een tikkeltje karikaturaal afgeschilderd, deze roman vol humor en nostalgie vertedert en ontroert. Een niet al te voorspelbare fijne feelgoodroman. Leest heerlijk weg.