Elsa, werkzaam in de uitvaartbranche, zoekt hulp bij een psychiater om de dood van haar vader te verwerken. Vincent, een schrijver van boeken die niet tot de literatuur worden gerekend, worstelt met zichzelf en gebeurtenissen uit het verleden en komt bij dezelfde psychiater. In de wachtkamer ontmoeten de twee veertigers elkaar. Hun contact is in het begin stroef, maar ontwikkelt zich langzaamaan in een richting die hoewel voorspelbaar, toch verrassend is. Het verhaal wordt afwisselend verteld in monologen in de ik-vorm door Elsa en Vincent en in de hij/zij-vorm door een alwetende verteller. In dit zeer persoonlijke spiegelverhaal verweeft de schrijfster de rouw om haar eigen vader en het schrijverschap, twee facetten van haarzelf die met humor en gevoeligheid op een authentieke manier worden beschreven, waardoor de personages en het verhaal geloofwaardig overkomen. Tiende roman van de schrijfster, een echt feelgood boek dat gemakkelijk leest, maar zeker ook tot nadenken stemt en misschien zelfs therapeutisch kan werken bij verlies of onzekerheid over eigen kunnen. Duidelijke druk.