Bundel van een Vlaamse dichter (1948) die ook kunstschilder is en illustrator van boeken en tijdschriften. Voor dit boek verzorgde hij zelf de 25 zwart-wittekeningen. De bundel bevat 57 rijmloze gedichten. Daarvan gaat een groot deel over het afgelopen coronajaar. Ze vertolken het gevoel van mensen die plotseling te maken krijgen met een om zich heen grijpende ziekte en op gezag van de overheid thuis moeten blijven. De steden zijn leeg en zielloos. Het laatste, langere gedicht 'Solferino' schreef de dichter naar eigen zeggen als commentaar op 'Radetzkymars' van Joseph Roth. Voor een nieuwe Nederlandstalige uitgave van deze roman maakte hij 48 tekeningen. De verdienste van deze bundel is dat het een poëtisch tijdsdocument is. Met het actuele coronajargon daarin verwerkt: risicogroepen, lockdown, vitale sectoren. De gedichten getuigen van rijpheid en kennis. Boeiend voor liefhebbers van poëzie met diepgang en door het thema heel herkenbaar. Voor generaties ná corona historisch interessant als weergave van de stemming in de maatschappij P rachtig poëtisch sfeerbeeld van het afgelopen coronajaar.