Net nadat Frankrijk de oorlog van 1870-1871 van Pruisen had verloren, kwam in Parijs regelmatig een groep dichters bijeen die elkaar probeerden te overtreffen in het maken van baldadige verzen. Hun geuzennaam was de Zutistes (zut betekent bullshit). Ze schreven in totaal zo'n 100 teksten. Een van hen was de 17-jarige Arthur Rimbaud, hét wonderkind van de Franse poëzie. Hij droeg, soms samen met zijn vriend Paul Verlaine, 22 stuks bij. Paul Claes kon er dankzij uitgebreid bronnenonderzoek een zonder meer voortreffelijke vertaling van maken. Hij verzorgde ook de inleiding en de talrijke aantekeningen. De verzen zijn lang niet altijd moeilijk om te lezen, maar krioelen van de verborgen duidingen, o.m. door niet meer gangbare uitdrukkingen. Het belangrijkst is de hoge gemiddelde kwaliteit van zowel originele versie als vertaling. Daarnaast valt er veel te lachen door humor in alle schakeringen. Het duurde te lang voordat onbegrip en taboes rond deze spotverzen over erotiek, wansmaak en politiek verdwenen, al was het maar omdat Rimbauds internationale faam nog steeds groeit. Dit boek is een buitenkansje! Rimbauds internationale bekendheid groeit nog steeds, mede door nieuwe, boeiende onderzoeksresultaten.