Zwanger worden is niet vanzelfsprekend. De schrijfster vertelt hoe ze na een jaar proberen nog steeds niet zwanger was en in het ziekenhuis een lang traject van onderzoeken inging. Zes pogingen van IUI die alle zes mislukken. Vervolgens IVF. Spanning, hormoonbehandelingen, aanprikken van de eicel, oplaaiende emoties, teleurstelling, maar dan eindelijk zwanger! Alles gaat goed tot de 20-weken echo. Daarop is te zien dat het baby'tje zwaar gehandicapt is en niet levensvatbaar. Ze besluiten om de zwangerschap af te breken en een zware rouwperiode vangt aan. Dan komt er ruimte voor Prinses, een pleegdochtertje van 2 jaar. Een levensecht verhaal over grote wensen, die onvervuld blijven, over de enorme impact van de hele medische molen waar je in komt bij vruchtbaarheidsbehandelingen, alle emoties die erbij komen, en de grote leegte na een doodgeboren kindje. Realistisch en onverhuld beschrijft ze eerlijk alle pieken en dalen binnen de relatie met haar vriend, maar ook de uiteindelijke vervulling van een pleegkindje.