Actueel debuut voor MeToo-sympathisanten over mannelijke dominantie en vrouwelijke passiviteit van de Engelse schrijfster/dichteres (shortlist T.S. Eliot Prize 2020). Vertelster is de Engelse 21-jarige Frances, net afgestudeerd in middeleeuwse letteren, die na een maand onderzoek bij de oudere mentor professor A.B. na een incident Parijs ontvlucht om in de zomer in het zuiden op eco-boerderijen te gaan werken. De aangeslagen Frances, die ook nog eens de taal slecht spreekt en bovendien naïef en veel te meegaand en passief is, is een makkelijke prooi voor de charismatische, trots-egocentrische veertiger Paul, oprichter van de boerderij Noa Noa in de Franse Pyreneeën, een would-be antropoloog en fotograaf die steeds verhaalt over zijn tijd op Tahiti. Een teleurstellend bezoek aan een tweede boerderij maakt dat ze samen met Paul een trip maakt om familie en vrienden van hem te bezoeken. Dan ontdekt ze de zelfkant van zijn Tahiti-tijd (Paul Gaugin!). Het leest makkelijk, is rijk aan weetjes en vooruitverwijzingen, maar lijdt aan een te zwaar aangezette symboliek. Winnaar Betty Trask Award 2019.