Mark vindt zichzelf een avontuurlijke jongen. Het is toch leuk om kikkers te kweken in het bad?
Grote mensen denken anders over Mark: hij is een lastpak. Slecht opgevoed. Hij moet weg, meteen.
Mark heeft geen idee waar hij naartoe wordt gestuurd. Hij gaat met een vliegtuig en dan een boot op. Na uren varen komt een eiland in zicht. Vanuit de verte lijkt het op een draak, een slapende draak.
Mark denkt dat hij moederziel alleen op het eiland is. Dat is veel enger dan hij dacht. Tot hij opeens omver wordt gereden door een jongen op een fiets. Op Drakeneiland blijken nog veel meer lastpakken te wonen.
Maar waarom ziet hij nergens grote mensen?
Een eiland waar kinderen de baas zijn, waar geen enkele volwassene zelfs maar een oogje in het zeil houdt, dat moet wel een zootje worden. Of niet?

Uit de pers: Drakeneiland is een stukje van de wereld waar zelfs 'brave' kinderen best een tijdje zouden willen wonen.

‘Een superspannend avontuur, in een wereld met alleen maar kinderen’ – Kidsweek

‘De schrijfster neemt kinderen serieus en acht hen in staat problemen op te lossen zonder volwassenen’ – NBD Biblion

‘Het is de auteur en de illustrator gelukt een Drakeneiland voor kinderen te scheppen dat (toch) erg veel op de werkelijkheid lijkt’ – NBD Biblion

Kijk ook op: www.drakeneiland.nl