De hoofdfiguur van deze novelle, een Amsterdamse jongen van eenvoudige afkomst, bezoekt tijdens de oorlogswinter van 1944 weer de rivier (de Amstel) waarop hij in de zomer van 1939, gefascineerd geraakt door het water en gedreven door zijn onwrikbaar verlangen naar het roeien, grote triomfen vierde binnen zijn roeivereniging. Hij herinnert zich dan hoe hij met zijn vriend en onder leiding van zijn coach een tijd beleefde van louter geluk, dat bestond uit de harmonie in de samenwerking tussen hersenen en lichaam bij het roeien tot een beweging in een lichaam en de verbondenheid in vriendschap tussen de jongens onderling en hun coach als hun bondgenoot. Van den Brink (1956) geeft niet alleen een boeiende, realistische beschrijving van de conflicterende wereld van de in zichzelf gekeerde jongen met zijn roeivereniging, maar weet vooral het thema van het loutere geluk poëtisch ontroerend te treffen door de suggestie van de afwezigheid van de vriend en de coach op het moment van zijn herinnering. Jubileumeditie van deze klassieke, in 1998 voor het eerst verschenen roman.