De gelijknamige toneelvoorstelling (2021) is gemengd ontvangen, maar over één ding waren alle critici het eens: de toneeltekst van Lanoye is fenomenaal. Na eerdere bewerkingen als 'Ten oorlog', 'Mefisto for ever', De Russen' en 'Koningin Lear', alle uitbundig geprezen, verbaast dat niet. In al die bewerkingen gaat het om het hedendaags maken van taal (als cultuurdrager) en/of thema. (In 'Koningin Lear' bv. verdeelt een vrouw haar zakenimperium.) Faust is een (kamer)geleerde die na jarenlange studies agnost, nihilist, misschien hedonist is geworden. Goethe, die een oud volksverhaal over het verkopen van je ziel aan de duivel omwerkte, had de tijd en de literaire conventies niet mee om zijn 'moderne' gedachten over zingeving te verwoorden. Anno 2021 kan Lanoye als bewerker veel verder gaan. Hij maakt van alle personages afsplitsingen van die éne Faust, gespleten en egocentrisch. De grote lijn blijft (verleiding, dood van Greta), ook wat beroemde oneliners. De rest verwijst rauw, fel en ironisch naar moderne thema's: drugs, seks, islamisering, terrorisme, corona en zinledige ondergang.