Addy van der Hoeven kreeg als zestienjarig meisje een bijbaantje aangeboden in de moestuin van een landgoed in het dorp. Nu is het dertig jaar later, ze heeft al jaren een volkstuintje en de tuin naast haar komt in handen van Luc, een gepensioneerde psychotherapeut met weinig verstand van tuinieren. Addy kan haar hele levensverhaal aan hem kwijt. Dit doet ze uitvoerig: dat ze twee zoons heeft en al jong weduwe werd. Maar ook waar ze gewerkt heeft en hoe en ze na slechts een half jaar haar baan kwijt raakte als receptioniste in het gerenoveerde landhuis waar haar liefde voor tuinieren begon. Luc weet hieruit tal van karaktereigenschappen van Addy, haar overleden man, ex-collega's enzovoort te destilleren. Zo komt ze tot het besef dat er nog al wat mankeert aan de manier waarop zij reageert op alles wat haar overkomt. Het taalgebruik is makkelijk, maar niet altijd fraai, soms worden uitdrukkingen verkeerd gebruikt. (een 'dooddoener' wordt een 'doekje voor het bloeden' genoemd). De schrijfster (1961) uit Noord-Holland heeft sinds 1990 meer dan tien romans en daarnaast korte verhalen geschreven.

Geschikt voor niet al te kritische lezeressen