Een dertigjarige Amsterdamse makelaar, reeds voorzien van een succesvol stadsleven, besluit vrij impulsief om de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela te gaan maken. Omdat ze toch iets mist. Ze loopt de Camino, het 800 km lange deel vanaf de Pyreneeën. Haar dag-tot-dagverslag is exemplarisch voor de emoties en belevenissen van de meeste pelgrims. Er is spanning vooraf (Waar begin ik aan? Kan ik dit wel?), er ontstaan snel warme vriendschappen met medepelgrims, men leert omgaan met pijn, blessures, snurkers en hitte. Dan komt de euforie wanneer blijkt dat de tocht volgehouden kan worden en dat er zelfs met volle teugen te genieten valt van het eenvoudige en van luxe ontdane bestaan. Ook komt de gewaarwording dat een pelgrim niemand anders dan zichzelf kan zijn. Je komt jezelf tegen en je leert jezelf kennen. Voor velen is dat een verrassend prettige kennismaking. Met als bonus niet zelden een 'caminoliefde'. Het verslag is vlot geschreven en toegankelijk voor een breed publiek. Voor de dertiger die de tocht overweegt, mogelijk net dat benodigde duwtje in de rug.