Deze bundeling fragmenten wordt aangekondigd als dagboekschetsen. De schrijver gebruikt veel te veel drank en drugs, is een ramp voor zijn omgeving en voelt zich daarbij belabberd. Veel verandering komt er echter niet in zijn gedrag. Hij leeft voluit het cliché van de zuipende schrijver, ondertussen mopperend op mensen die voor andere clichés hebben gekozen (de gezinnen in de IKEA-catalogus bijvoorbeeld). Af en toe is er een moment van inzicht: 'Hoe saai kan een leven zijn'. De toon in de gedetailleerde beschrijvingen van drank-, drugs- en seksuele escapades is echter stoer, alsof hij zelf nog altijd in de heroïek ervan gelooft. Dat zit ook in het omslag, waarop de schrijver als een soort film noir-held wordt neergezet. Tegelijk is er ook veel zelfhaat en zelfbeklag en trieste scenes over zijn eveneens alcoholische vader. Tegen het einde onthult de schrijver dat hij enige jaren geleden is beschuldigd van verkrachting. Dat zorgde na publicatie voor zoveel ophef, dat Dimitri Verhulst abrupt uit de publiciteit is getreden. Verhulst (1972) won in 2009 de Libris Literatuurprijs en in 2007 de Gouden Uil Publieksprijs.