Octopus zit aan het begin van het verhaal op het dak van een huis. Dat vindt Mevrouw Posthumus wel lastig, maar de kinderen van het dorp hebben er totaal geen moeite mee: hij wordt direct betrokken bij hun spelletjes en ze noemen hem Okkie. Ze voetballen met z'n allen tegen zijn acht tentakels en bedenken het spel 'tentakel-glijden'. Bovendien is hij erg nuttig: aan Okkies armen kan de was drogen, hij vist knuffelbeer Teddy met gemak uit de sloot, hij veegt op simpele wijze de bladeren bijeen of duwt een slee in de sneeuw voort. Zo'n vriend wil je niet kwijt, zelfs Mevrouw Posthumus niet voor wie hij klusjes doet. Maar dan opeens is hij verdwenen... zullen ze Okkie nog terugzien? Een grappig verhaal dat naadloos aansluit bij de ongebreidelde fantasie van jonge kinderen. De kleurrijke illustraties, waarin Okkie in opvallend fluorescerend oranje is afgebeeld, beslaan meestal hele of dubbele bladzijden en zijn humoristisch van aard. Als je goed kijkt, kom je in elke illustratie wel iets grappigs tegen. Opgedragen aan 'alle welkome nieuwkomers, of ze nu acht armen hebben of twee'; het verhaal is goed bruikbaar om te praten over het overwinnen van vooroordelen en het positief waarderen van nieuwkomers. De tekst op rijm is soepel vertaald door Bette Westera. Vanaf ca. 4 jaar.