Hoewel het moederschap centraal staat in deze roman, is het toch geen zwaarwichtig boek, maar integendeel een luchtige roman met veel spannende verwikkelingen en een verrassende ontknoping. Wel is de traditionele rolverdeling op heel vanzelfsprekende wijze doorbroken. De roman is behoorlijk hardhandig: verkrachting, moord, zelfmoord, en geestelijke en lichamelijke mishandeling behoren tot de hoofdingrediënten. Toch is het niet zo dat de schuld van dit alles alleen bij mannen moet worden gezocht. Ook de vrouwen zijn schuldig. De hoofdrollen in de roman zijn niet uitsluitend weggelegd voor vrouwen. Een archeoloog en alleenstaande vader tegen wil en dank speelt een belangrijke rol, want om hem en zijn haat-liefde verhouding met zijn elfjarige dochter draait het vooral. De alledaagse verschrikkingen van de wereld zijn door Renate Dorrestein (1954) op een tragikomische wijze beschreven. Zo is 'Ontaarde moeders' niet alleen een grappige en onderhoudende, maar ook een gevoelige en inlevende roman. Vrij kleine druk.