Een componist van midden veertig, in wie men gemakkelijk allerlei trekken van de schrijver herkent, wordt verliefd op een jongere dierenarts, Sylvia. Aanvankelijk wordt de liefde beantwoord, maar al spoedig is het bij Sylvia over. Zij blijkt het type vrouw dat de ene na de andere minnaar verslijt, maar hen dan tegelijk niet helemaal vaarwel kan zeggen. De componist heeft zoveel verdriet van de afwijzing dat hij er bijna aan ten gronde gaat. In deze roman treft men de bekende Maarten 't Hart-ingrediënten aan, zoals reminiscenties aan zijn gereformeerde afkomst en een veelvuldig te berde brengen van allerlei feiten uit de muziekgeschiedenis. Het geheel maakt een ambivalente indruk. Ontroerende stukken worden afgewisseld door passages op het randje van het larmoyante. Maar men blijft toch wel geboeid lezen.