Professionals in opvang en onderwijs voelen zich in toenemende mate geconfronteerd met jonge kinderen die ‘onbegrepen gedrag’ laten zien. Deze kinderen zijn meer dan gemiddeld druk, ongeconcentreerd, en vertonen met regelmaat verstorend gedrag. Het is niet duidelijk of het echt om een verandering of een toename van dit gedrag gaat, of dat het een kwestie van beleving is. Ook zijn er verschillende verklaringen denkbaar. De coronapandemie wordt vaak genoemd, maar de ontwikkeling is al langer gaande. Eerder zou men kunnen denken aan een toenemend gebruik van smartphones, opvoedingsonzekerheid, een onzekere wereld, het complexe stelsel van opvang en onderwijs of de prestatiedruk. Omdat de ontwikkelingen elkaar mogelijk ook versterken, is het niet eenvoudig om een goede aanpak te bedenken. Als het gaat om oplossingsrichtingen worden in de bundel enkele hoofdbenaderingen genoemd, zoals het inzetten op opvoedingsondersteuning, het versterken van de pedagogische infrastructuur, het ontwikkelen van specifieke voorzieningen, professionalisering en het veranderen van de organisatie van opvang en onderwijs. In deze bundel wordt gepleit voor een versterking van de pedagogische infrastructuur, waarin samenwerking en specifieke ondersteuning van ouders en kinderen een plek hebben. Normalisering speelt daarbij een belangrijke rol. De verschillende auteurs van deze bundel belichten ieder op hun eigen manier een aspect van het vraagstuk van onbegrepen gedrag bij jonge kinderen.