Ollie woont met zijn pleegouders, Klaartje en Kenneth, en vier andere pleegkinderen in een dijkhuis aan de kust. Zijn ouders zijn verdronken in zee en Ollie heeft dit nog niet verwerkt. Hij is bang van de zee en bang om zich opnieuw te hechten aan mensen, omdat hij heeft ervaren dat iedereen van wie hij houdt uit zijn leven verdwijnt. Hij wil dolgraag een grote hond maar dat mag niet van Klaartje en Kenneth. Maar dan schept zijn fantasie wat hij nodig heeft. Hij vindt een gewond oceaandier van geel bont waarover hij zich kan ontfermen. Ollie wil hem voor zichzelf houden, maar kan niet voorkomen dat zijn huisgenoten zijn geheim ontdekken. Dat blijkt uiteindelijk een zegen. Zijn pleegzusje Giga en pleegmoeder Klaartje gaan mee in zijn fantasie en helpen Ollie om zijn kronkeldier, en daarmee ook zichzelf, te genezen. Ollie brengt Kronkel terug naar zee en overwint daardoor zowel zijn angst voor de zee als zijn angst om te worden verlaten. Een verhaal dat vlot en beeldend is geschreven, met wel een heel nadrukkelijke symboliek en een happy end dat misschien iets te mooi is. De verzorgde vormgeving en de levendige illustraties in lichte heldere kleuren maken er een mooie uitgave van. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 9 jaar.