In 'Ode aan de Onstilbare' schrijft dichter Gaite Jansen circa 40 gedichten plus enkele stukken die het midden houden tussen poëzie en proza. Naast het Nederlandstalige werk staan Engelstalige vertalingen. Het werk maakt niet duidelijk waarom alles vertaald is, tot zelfs ook de teksten op de achterflap van het boeken. Het is nooit gemakkelijk om gedichten te vertalen. Wil de dichter hiermee ook de Engelstalige landen veroveren? Dit laat onverlet dat de dichter interessante materie aflevert met deze bundel. Het gaat om begrijpelijke verzen die bij elke lezer beelden oproept, herinneringen en herkenning. De bundel bevat veel melancholie en strofen gericht op het dagelijks leven, van nachtelijke liefde en 'gesprekken' met haar liefdespartner. Dat maakt het totaal van het werk tot een lastig te verwerken romantisch verlangen, bijvoorbeeld het gedicht 'Het is nacht we zijn ontsnapt': 'Ik zie haast niks behalve het glimmen van je / wilde donkere ogen'. Fictief spreekt de dichter met anderen. Een bundel met werk dat zich gemakkelijk laat lezen door beginnende en ervaren poëzieliefhebbers.