Prentenboek van de bekende Engelse dichter waarin het oudste meisje in een gezin van drie kinderen, de ik-persoon, erg verlegen en bescheiden is. Ze is onzeker en voelt zich alleen. Als ze echter met haar vader over al haar gevoelens praat, vindt ze zichzelf terug en voelt ze zich gesteund. In de tekst op rijm wordt niet verteld dat het meisje haar overleden moeder mist, dat is af te leiden aan de aandoendlijke illustraties. De boodschap van het verhaal: praat over je gevoelens en de kracht van luisteren en samenzijn. In de tekst is dat prachtig verwerkt, door het contrast duidelijk te maken in de herhaling. Eerst is het meisje stil en kan ze alleen zichzelf – haar verdrietige zelf – zijn als ze alleen is. Maar na het gesprek met haar vader lukt dit haar ook in het gezelschap met anderen. De paginagrote kleurenillustraties ondersteunen het verhaal op sterke wijze. De Engelse dichter heeft meerdere prentenboeken op zijn naam staan, zoals 'Luna loves Library Day'* (2018). Het prentenboek is uitermate geschikt om met kinderen over rouw en dood te praten, ook als ze het moeilijk vinden om over hun gevoelens te praten. Vanaf ca. 4 jaar.

*2018-37-2478 (2019/05).