Wanneer de opa van Lucy sterft, besluiten haar ouders naar Zweden te verhuizen. Lucy zelf gaat naar Madrid. Ze werkt er als vertaalster en klooit wat aan met haar vroegere vriendje Dario. Ze wil eigenlijk graag contact met het thuisfront, maar heeft geen trek in de kritiek van haar moeder. Zo blijft ze in een passieve rol en heeft ze een redelijk monotoon leven. Dan komt haar broer langs. Hij komt net tijdens de terroristische aanslagen en raakt drie vingers kwijt. Hun moeder geeft Lucy de schuld. Lucy gaat langs bij haar ouders in Nederland, in de hoop de relatie te verbeteren. Kunnen ze aan elkaars verwachtingen voldoen? Het verhaal lijkt emotieloos, een sobere opsomming van feiten en observaties. Maar, de schijnbaar oppervlakkige, afstandelijke benadering laat een diepe, rauwe indruk na die nog lang bijblijft. Er gebeurt weinig in dit verhaal, maar de sfeer die de schrijfster weet op te roepen met zo weinig woorden is bijzonder. Romandebuut van de auteur (1987).