Gosse Bouma heeft getracht het verstilde Amsterdam vast te leggen. Hij deed dat door de straat op te gaan tijdens de ochtendnevel van de vroege uurtjes of juist tijdens het avondrood van de vallende nacht. Dat hij zichzelf meer ziet als een natuur- dan een straatfotograaf, zoals in inleiding staat, klopt wel. Bij deze selfmade fotograaf gaat het om de lichtval: mensen zijn toevallige figuranten, die meestal in hun eentje langsfietsen of -wandelen. Hij nam de hoofdstad ruim: ook de Bosbaan en de Waterleidingduinen behoorden tot zijn terrein. Het resultaat is betoverend prachtig. Bijna 300 foto’s (vooral kleur, maar ook zwart-wit) zijn verdeeld in zeven tijdvakken (van 05.00 uur tot 23.00 uur) en vormen samen een hommage aan de tijdloze schoonheid van Amsterdam. De foto’s werpen dus niet zozeer een ‘new light’ als wel een bijna nostalgisch licht op de hoofdstad. De lay-out is prettig rustig en dienstbaar aan het beeld. Jammer is wel dat de inleidende teksten in het Engels zijn en dat tussen de foto’s door citaten uit die inleiding staan die weinig toevoegen. De foto’s spreken immers voor zich. Hedendaagse foto's in de traditie van Jacob Olie. Een fraaie hommage aan de stad.