Het is Maarten van der Graaff (1987) gelukt om zich al vroeg met een eigen lyrisch idioom te laten gelden, zowel formeel als inhoudelijk. Dat is op zich natuurlijk nog geen garantie voor kwaliteit. Toch bieden zijn gedichten, afwisselend lange en korte vertellende stukken met maatschappelijke context, verrassende perspectieven. De openingsreeks bijvoorbeeld kent de vorm van een contract met dienovereenkomstig taalgebruik. In een andere afdeling (er zijn er vijf) staat telkens onderaan op de pagina een toevoeging, zoals een conclusie, tegenstem of vraag, die het gedicht er pal boven in een ander licht zet. Het slot behelst een opsomming van maar liefst 555 aandachtspunten met trefwoorden en flarden van zinnen. Ook komt Van der Graaff met eigen woorden ('zenuwlandschap' en 'dopplerkrijs') en neemt hij de modieuze inzet van Engelse begrippen op de korrel, getuige o.a. 'evidencebased', 'stakeholders', 'foodcourts' en 'outlots'. Al bij al een interessant werk, dat wegens de aanzienlijke complexiteit echter niet of nauwelijks buiten de belangrijke maar beperkte kring van poëzievolgers zal aanslaan.