De zus van de hoofdpersoon Betje is op 23-jarige leeftijd in september 1942 in Auschwitz door uitputting omgekomen. Ook haar ouders hebben de oorlog niet overleefd. Die vreselijke trauma's vullen het geheugen van de overlevenden. Ze blijven op zoek naar nagelaten spullen, die de herinnering voltooien en antwoord kunnen geven op open vragen. Vaak zijn allerlei kostbaarheden vóór de deportatie en het leeghalen van de huizen aan bekenden of buren in bewaring gegeven. Een zoektocht daarnaar mondt soms uit in een ontdekking van harteloosheid. De bewaarders ontkennen de ontvangst of zeggen dat alles hun eigendom is. Een antieke Japanse kom, het pronkstuk van de familie, duikt op. Bij Eva, een schoonzus, komt een album te voorschijn met tekeningen die Betje herinneren aan haar dode zuster. Eva krijgt op haar beurt de Japanse kom met deksel. Niets kan echter ten volle worden opgelost. Drie tijdlagen zijn door elkaar verweven: heden, de tijd vóór de oorlog en de tijd van de deportatie. Dat maakt deze indringende korte roman van de bekende schrijfster (1920) niet altijd even gemakkelijk toegankelijk.