Dit boek is een heruitgave van Siebelinks debuut. De vijf verhalen hebben intussen niet aan kracht ingeboet. Siebelink kan goed een ietwat "bedorven" sfeer oproepen. Daarbij maakt het niet uit of hij de afgang van een hoerenloper toont ('Nochs onbehagen'), een trieste zieke laat zien in 'Pieter was epilepticus' of de wraakneming op een dode bloemenverkoper volbrengt ('Witte chrysanten'). De verhalen lijken losstaand: ze kennen niet dezelfde hoofdfiguren; de plaats van handeling ligt tussen Parijs en de Veluwe. Toch vormen ze een eenheid door het taalgebruik, de stijl en de thematiek. Sommige aspecten vallen op: de tegenstelling tussen vulgaire en "deftige" woorden, de fascinatie voor verval, ziekte en seksualiteit, de Bijbelse termen en verwijzingen, de suggestieve stijl. Zoals het hoort hebben alle korte verhalen een verrassend einde. Normale druk.