Verleiden is belangrijk voor Bernard Dewulf (1960, Brussel). Denk aan zijn essays over de aantrekkingskracht van kunst. Ditmaal weet hij in gedichten, sterker dan voorheen, de lezer deelgenoot te maken van esthetisch en ander genot. Dat berust onder meer op de keuze voor woorden die onbestemdheid weergeven maar tegelijk suggestie oproepen (ruisen, drentelen, ontwaren, schampen), origineel verwoorde, grammaticaal ontrouwe details (niet verkeer maar klein verkeer, niet schommels maar late schommels) en een aangenaam stromend ritme. Inhoudelijk verweeft hij onderwerpen als liefde en lust, vervulling en gemis. Een belangrijk thema is dan ook het zoeken naar geluk en het vasthouden ervan, tegen beter weten in! Behendig speelt hij vrouwelijke symbolen (kokerrok, spinnen, holte) uit tegen mannelijke (piemel, penseel, meesters). Dit alles levert onderhuidse spanning op en een aanhoudende reeks verrassingen: 'Hij deelt mij op in velen, / nooit ben ik in hem heel geweest. // Wij zijn de spelers van elkaar'. Deze poëzie is niet alleen boeiend voor poetry watchers maar voor elke aandachtige lezer!