De rijke, bejaarde weduwnaar Gijselhart heeft twee kinderen: Magda, alias Prul, ziekenhuisarts, onaantrekkelijk en ongetrouwd, en Leendert, gevierd kunstcriticus in New York en homoseksueel. Met de vanwege zijn Joodse afkomst uit het ziekenhuis weggepeste KNO-arts Bruno Pechman, die bij haar een kind verwekt, is Prul de draagster van de levensdrift, terwijl Gijselhart en zijn zoon, die met AIDS besmet raakt, de doodsdrift belichamen. Kellendonk problematiseert in dit boek de homoseksualiteit door die als doodlopende weg voor te stellen, naast de vruchtbare heteroseksuele relatie. Dit, maar meer nog het ironisch negatieve beeld dat hij van het personage Pechman geeft, ontketende aanvankelijk nogal heftige negatieve reacties in de kritiek ('weerzinwekkende onzin', 'antisemitisme') en deed de discussie over literatuur en ethiek weer eens oplaaien. Inmiddels wordt de roman beschouwd als het beste werk van de jonggestorven Nederlandse schrijver (1951-1990) en een moderne Nederlandse literaire klassieker.