Bijna 50 kijkt Mary Rattigan terug op haar leven en vooral haar moeilijke jeugd in Noord-Ierland tijdens de onlusten in de jaren ’70, met een hardhandige, krengerige, vroom rooms-katholieke moeder die haar kinderen sloeg en een stille vader die bang was voor zijn vrouw. Als ze zestien is belandt ze door een toevallige ontmoeting in de armen van een tijdelijke leraar, met grote gevolgen. Ze blijkt zwanger te zijn als de leraar is vertrokken, waarna haar moeder haar dwingt te trouwen met een boer uit de buurt die een nare ervaring in de liefde had. De man is meteen dol op de dochter die Mary krijgt, maar ook al komen er later nog vier zonen, het lukt hen niet elkaar te bereiken. Dat lukt pas als de kinderen volwassen zijn en nadat hij een ongeluk had. Deze debuutroman van de Noord-Ierse auteur die nu op de Kanaaleilanden woont, had in het tweede gedeelte wat strakker geredigeerd mogen worden, waardoor hij aan kracht had gewonnen. Ondanks de té grote lengte en teveel uitweidingen is het een boeiende roman die een mooi beeld geeft van het leven op het Noord-Ierse platteland tijdens de strijd met de IRA.