De dood is geen man, maar een zwarte vrouw in het groezelige Londen van de Grenfell Tower. Ze maakt schoon in het ziekenhuis. ‘Mrs Death Misses Death’ is het romandebuut van Salena Godden (1972), die ook dichter is. En dat is te merken. Godden heeft een Ierse vader en een Jamaicaanse moeder. Ze slaagt erin talrijke magische familiegeschiedenissen in haar werk te verweven: van slavernij tot alcoholisme, van Afrika tot Ierland, het komt allemaal voor in het verhaal. De dood als onverwacht personage is uiteraard verfrissend. Het boek is als een aardig idee dat qua uitwerking helaas wat minder is. Ondanks haar eerdere werk als dichter schrijft Godden in platitudes die of op de zenuwen of op de lachspieren werken. ‘Mrs Death Misses Death’ is een titel die je doet fronsen en dat blijkt bij het lezen terecht. Toch is er aan het eind geschiedenis verteld, vooral van voorouders en andere doden die hebben gevochten voor hun leven. Dat maakt het verhaal zeer zeker interessant. Ook de ingewikkelde relatie tussen de ‘hoofdpersoon’ Wolf Willeford en de ingebeelde ‘Mrs Death’ boeit.