Bundeling van twee bundels met Kronkels, conform de eerdere bundelingen. Carmiggelt wandelt in de bundel 'Morgen zien we wel weer' veel door Amsterdam. In de kronkel 'Teeveeroem' vindt hij een echtpaar op zijn Kronkelpad dat hem van de buis herkent ('We zetten meneer nooit af, hè?'). Het verhaal 'De gulle lach' vormde de basis voor een bekende Sonneveld-conference ('Ja, je zingt wel lekker, 't komt alleen zo rottig je keel uit'). In de bundel 'Je blijft lachen' reist Carmiggelt onder meer naar zijn geliefde Parijs: 'Het bezoek aan de 'Jockey' was een bij de prijs inbegrepen teleurstelling.' Hilarisch is het 'krantenbericht' over lastige ouderen: 'De Amsterdamse politie deed gisteravond (...) een inval in de flat van de zich journalist noemende C. (54). In een spaarzaam verlicht vertrek troffen de rechercheurs niet alleen de bewoner van het perceel en zijn vrouw T.C.-de G. (55) - een voormalige danseres! - aan, doch bovendien een gezelschap van twaalf personen van beiderlei kunne, allemaal van middelbare leeftijd!' Verschijnt voorjaar.