Morgen zal ik huilen beschrijft de laatste levensjaren van Dave Hoff die door één van de meest dodelijke vormen van kanker werd getroffen.

Aan dat lijden ging een oorlogstrauma vooraf als gevolg van de ervaringen die hij als jongen in een Japanse interneringskamp in het voormalig Nederlands-Indië opdeed.

Met doorzettingsvermogen en wilskracht vocht hij tegen zijn mentale en fysieke belagers zonder dat er ooit een klacht over zijn lippen was gegaan. Evenmin wanneer de meedogenloze ziekte hem van één van de meest menselijke functies beroofde.

Morgen zal ik huilen is een op waarheid berustende historie over Dave’s enorme geestkracht en de waardigheid waarmee hij zijn lijden droeg en verdroeg.

Dave’s vrouw, Maud Hoff, is na zijn overlijden enkele jaren actief geweest als vrijwilligster in het kader van terminale zorg.