Het gezin Prins-Van Es vertrekt samen hun kleine kinderen van drie en vijf nogal impulsief naar wat ze als de hemel op aarde beschouwen: Zuid-Afrika. Ze kopen een mooi domein, proberen een reisbureau, een bed and breakfast en een tattooshop, maar niets brengt voldoende op om er comfortabel van te leven. De vrouw maakt zich geregeld boos: op de incompetente schooldirecteur, op een onverdraagzame buurman en de man begint meer en meer te drinken. Tien jaar later wordt hun tienerdochter een jaar lang verkracht door een vriend en belandt de zoon in de gevangenis omdat hij illegaal aan het werk is. Net als het gezin besluit met hangende pootje terug te keren naar Nederland, worden ze in hun huis overvallen door vijf donkere mannen, waarbij de man wordt vermoord. Deze autobiografie wordt door de vrouw verteld en bestaat grotendeels uit flashbacks. Het is een verhaal over een mislukte droom en een waarschuwing voor het nog altijd bestaande racisme - van beide kanten - in Zuid-Afrika. Hun naïviteit maar ook hun onverdraagzaamheid nopen niet echt tot empathie. Heel gewoontjes geschreven. Met enkele zwart-witfoto's. Waargebeurd.