Jacob Danielsen wil van het eiland af waar hij woont. Maria Simons wil er juist naartoe. Jacob is geboren op het eiland en heeft al heel wat jaren een oogje op Lucia. Maar, waar zij al een leven samen bij elkaar droomt, denkt hij er niet aan op dezelfde manier te eindigen als zijn ouders. Wel of niet van elkaar houden, samen blijven en een leven vol routine, omdat dat hoort. Er is een kans voor Jacob om van het eiland af te komen en dat is door lessen te volgen bij Maria en zo op het vasteland naar school te kunnen. Maria, de geheimzinnige oud-lerares, die met niemand contact wil en door een brief van haar zus weer teruggrijpt op een oude verslaving. Wanneer Jacobs vader sterft, Maria zelfmoord pleegt, Lucia zwanger blijkt en zijn bemoeizieke oom hem een baan aanbiedt, is er voor Jacob maar één oplossing. Een Ciske de Rat-achtig epos, waarbij het eiland, dat niet mee lijkt te willen werken aan een mooier leven, enerzijds een beklemmend gevoel en anderzijds een gevoel van hoop en vrijheid geeft. De karakters worden neergezet in enkele woorden. Geen zin te veel en iedere zin raak. Voor 'De zee zien' (2016) ontving de auteur (1953) een Boekenleeuw en voor 'Naar het noorden' (2018) een Gouden Griffel.