De hoofdpersoon is een vondelinge die opgroeit op een geïsoleerd eiland in de buurt van Griekenland, ver van de moderne wereld. Ze wordt niet geaccepteerd in de patriarchale en primitieve dorpsgemeenschap waar ze terechtgekomen is. Ze mag geen naam dragen, mag niets bezitten en mag geen deel van de gemeenschap zijn. Elke identiteit wordt haar onthouden. Men ziet haar als veroorzaakster van alle onheil. Het dorp wordt geregeerd door een groep oude mannen die de regels en wetten bepalen. En men heeft zich te houden aan de Khorabel (koran/bijbel?). Hoewel verboden voor vrouwen leert de pleegvader haar toch lezen en schrijven. Omdat hij een bepaald gezag heeft in het dorp geniet ze enige bescherming tegen de pesterijen die haar dagelijks ten deel vallen. Wanneer hij overlijdt is ze haar leven niet meer zeker. De taal waarin de auteur de volwassenwording van de hoofdpersoon beschrijft is beknopt, neigt af en toe naar kitsch en is soms poëtisch. De titel 'Miroloi' betekent klaagzang voor de doden en stamt uit de Grieks-orthodoxe traditie. De uitgave is het prozadebuut van de schrijfster (1974).