In deze autobiografische roman blikt dichter, schrijver en televisiepersoonlijkheid Chabot terug op zijn jeugd, die gekenmerkt wordt door huiselijk geweld. Zijn vader slaat en vernedert hem, zijn moeder laat het toe, zijn zus onttrekt zich uit zelfbescherming. Op school wordt hij evenmin begrepen of gewaardeerd: zijn gang door het onderwijs is een ellendig verhaal waaruit hij zich uiteindelijk toch ontworstelt en uitgroeit tot een succesvol schrijver en gevierd publiek figuur. Ondertussen verhuizen zijn ouders naar het buitenland vanwege het werk van zijn vader. Positief wordt het contact met hen nooit, en als de volwassen Chabot inziet dat niet hij maar zijn ouders het probleem zijn, verbreekt hij de banden. Zijn vader spreekt hij nooit meer, het contact met zijn moeder herstelt hij op haar sterfbed. De roman is rechttoe rechtaan, toegankelijk en vaak onderkoeld humoristisch, waardoor de lezer er als een speer doorheen gaat, maar soms ook literaire diepgang en introspectie mist. Een belangrijk boek in het oeuvre van de auteur, waar bij verschijning veel media-aandacht voor was.