Een jongetje (ik-figuur) kijkt erg tegen zijn opa op. Die is groot en sterk, zoals een 'eik van honderd jaar'. Opa weet alles van vogels en deelt dat met hem. Maar opa wordt stiller, trekt zich terug in zichzelf en heeft nog amper contact met zijn kleinzoon. Ontroerend, warm prentenboek over de relatie tussen een kleine jongen en zijn opa, die steeds verder achteruit gaat en uiteindelijk helemaal in zichzelf is gekeerd. De beeldspraak van de verschillende vogels in het verhaal is erg mooi. Het jongetje is volgens opa 'mijn kleine, gekke mus', maar er zijn ook blinde vinken, wc-eenden, uilskuikens en pechvogels. Dat een vogel een nest in opa's hoofd bouwt, waardoor opa niet meer bereikbaar is voor het jongetje, geeft het ontstaan van dementie erg mooi weer. Bijzonder treffend is de vergelijking van de opa met een sterke eik, die aftakelt ('zijn huid lijkt wel schors') en water krijgt van het jongetje om weer op te knappen. De illustraties van Ingrid Godon, gemaakt in vrij grove lijnen en warme pasteltinten, geven de sfeer van het verhaal uitstekend weer. Tekst en beeld versterken elkaar in dit zeer geslaagde prentenboek. Vanaf ca. 4 jaar.