Het overlijden van zijn moeder (in 1968) was voor Carmiggelt aanleiding om lijfelijk en in gedachten terug te keren naar Den Haag. De neerslag hiervan is te vinden in 'Mijn moeder had gelijk'. De auteur koos deze titel 'Als een hommage niet alleen aan haar, maar - in het algemeen - aan een blijmoedige, dapper van de zelden vrolijke feiten uitgaande levensstijl die ik in mensen bewonder.' In 'Twijfelen is toegestaan' is Kronkel veelvuldig onderweg, niet zelden naar het café. 'De man die in de kroeg naast mij aan de tap stond was 'n jaar of tien ouder dan ik en hij stelde met een door ademnood, tabak en alcohol geteisterde bas vast dat Amsterdam vroeger jofel was.' Hierop sluit fraai een opgenomen brief van kunstbroeder Gerard Reve aan, die een onthulling doet: 'Ik heb zelf, toen ik jong was, erg veel gedronken, dus ik weet waarover ik praat.' Reeds verschenen.