Plinius de Jongere (ca. 62-ca. 113 na Chr.) was een Romeinse senator, politicus en schrijver. Hij schreef een verzameling brieven, gericht aan vrienden en kennissen. Plinius had vanaf het begin de bedoeling om de 247 brieven uit te geven. Ze zijn daarom minder authentiek dan Cicero's brieven, die niet voor publicatie bestemd waren. Een aantal brieven van Plinius is aan of over vrouwen geschreven. Een belangrijke plaats wordt ingenomen door de brieven aan zijn tweede vrouw, Calpurnia. Plinius is een liefhebbende echtgenoot, die na een miskraam bezorgd is om de gezondheid van zijn vrouw. Hij stelt zich voor als haar gids en leermeester. Er zijn ook brieven aan vrouwen van goede vrienden. Hij geeft er allerlei goede raadgevingen, raadt een goede leraar aan, helpt een dochter om de schulden van een overleden vader aan te zuiveren. Plinius' brieven stellen het beeld bij dat wij traditioneel hebben over de rol van de vrouw in de Romeinse samenleving in de Keizertijd. Een Romeinse vrouw uit de betere kringen genoot een verzorgde opleiding en had een hoge maat van zelfstandigheid. De brieven zijn voorzien van verklarende noten, een inleiding, verantwoording van de vertaling en een literatuurlijst. Gebonden uitgave in pocketformaat; normale druk.