In 'Midzomer in Europa' wordt de zomerzonnewende door Aat van Gilst weer tot in detail tot leven gewekt. In Nederland is dit een vrijwel vergeten feest, maar de seizoensfeesten zijn lang zeer belangrijk geweest voor het volksleven van veel mensen. De feesten markeerden al sinds prehistorische tijden een keerpunt in de natuur.

Dat belang gold zeker voor de tot Sint-Jan gekerstende midzomerdag, die ooit met uitbundige festiviteiten gepaard ging. De geheimzinnigheden in de kortste nacht van het jaar, die we uit sagen en volksgeloof kennen, ademden nog lang de geest van het heidendom.

Hoe hebben onze voorouders de langste dag van het jaar beleefd, toen de zonnecultus nog een overheersende plaats innam? Hoe hebben zij hun tijd begrepen? Welke overblijfselen van het feest der zomerzonnewende leefden nog lange tijd voort in volksgeloof en -gebruik? En wat behoort ook in onze tijd nog tot de levende folklore in Scandinavië en enkele gebieden in de Alpen?

In dit boek beantwoordt Aat van Gilst deze vragen door gebruik te maken van oude bronnen. Dit doet hij aan de hand van onderwerpen als heilzame kruiden, bloementooi, midzomervuren, dauw en water, orakels en ommegangen.