Tussen juli 2004 en maart 2011 schreef de acteur en musicalster Willem Nijholt (1934) op uitnodiging van Hella S. Haasse vele tientallen brieven. Naast het heden van de oud wordende en afscheid nemende kunstenaar staan daarin Nijholts kampervaringen in Nederlands-Indië en zijn carrière als succesvol artiest centraal. De kampverhalen zijn gruwelijk en traumatisch en dat de gebeurtenissen Nijholts verdere leven, zijn karakter en zijn omgang met mensen ingrijpend beïnvloed hebben, wordt duidelijk. Voor zijn moeder creëert hij een indrukwekkend monument in deze brieven. De theateranekdotes variëren van zeer vermakelijk tot onthutsend; al doende schetst Nijholt ook mooie portretten van tal van collega's. Willem Nijholt toont zich in deze brieven een begenadigd verteller. Zijn passie voor taal en zijn bijzondere talent om verhalen te vertellen spatten van elke pagina af. Dat maakt het boek een feest om te lezen, zelfs daar waar de bitterheid en de pijn overheersen. Ongewijzigde herdruk.